HADÎS-İ İLÂHÎ: Kudsî hadis karşılığı olarak kullanılır. Hz Peygamber(s.a.ş)’in rabbine izafe ettiği veya Hz Peygamber (s.a.s)’den rabbine izafe edilerek rivayet edilmiş olan hadistir. Rabbânî hadis de denir. HADÎS-İ NEBEVÎ: Hadisler genel olarak iki kısma ayrılır, Birincisi nebevi hadisler; ikincisi kudsî hadislerdir. Hadis denilince kasdedilen birincisidir. HADÎSIHÛ MÜNKER: “Hadisi münkerdir” manasına üçüncü mertebeden çerh lafzidir. HÂFİ

ÂBÂ VE EBNÂ: Beraberce “babalar ve oğullar” anlamını veren bu iki kelime, baba ile evlat arasındaki rivayeti ifade eder. ÂDAB: Sözlükte “edeb”in çoğuludur. Hadis ilminde âdâb, câmı ve müsannef denilen ve belli konulardaki hadisleri ihtiva eden hadis kitaplarındaki ana konulardan biridir. ÂDÂBU’L-MUHADDİS: “Muhaddisin âdâbı” anlamını veren bir tabir olup Hz. Peygamber (s.a.v)’in hadislerini, bunların sahih olarak rivayetlerini ve sahih olmay